قدس آنلاین- روزنامه قدس چندی پیش درباره ماجرای جنجالی تابلوهای هنری، با علی معلم دامغانی رئیس فرهنگستان هنر گفت‌وگو کرد. برای انجام وظیفه اطلاع‌رسانی و امکان قضاوت افکار عمومی در این‌باره در گفت‌وگو با علی‌اکبر امین تفرشی مدیرعامل شرکت پارس آرین و عضو هیأت مدیره بانک پاسارگاد که طرف دیگر این ماجراست، چند و چون ماجرا را پیگیری کردیم.
وی در ابتدای صحبت‌های خود با اشاره به این صحبت رئیس فرهنگستان هنر که مشخص نیست این شرکت بیزنسی، چه هویتی دارد؛ گفت: شرکت هولدینگ پارسارگاد به‌عنوان شرکتی ثبت‌شده در بورس اوراق بهادار سهام‌دار که تحت نظارت و حسابرسی معتمدان سازمان بورس است. در تمام دنیا مؤسسات سرمایه‌گذاری و مالی درکنار فعالیت اصلی خود ترتیباتی می‌دهند که کل جامعه از برکات حضور آن‌ها در اقتصاد بهره‌مند شوند. براساس همین مسئولیت اجتماعی، ما حمایت مالی از تیم‌های ملی کشتی و کوهنوردی و بورسیه تمام نفرات اول تا سوم کنکور را بدون هیچ تعهدی در همه رشته‌ها انجام داده‌ایم و در زمینه سینما نیز فیلم‌های «جدایی نادر از سیمین» و «ملبورن» را تهیه کرده‌ایم.
سالن صبا، در اجاره بوده است
امین تفرشی در تشریح چگونگی ارتباط شرکتِ تحت مدیریت خود و فرهنگستان هنر گفت: در دوره مدیریت قبلی فرهنگستان، نمایشگاهی در مؤسسه صبا برگزار شد و این مؤسسه از ما خواست برای حمایت از هنرمندان جوان، چند تابلو از این هنرمندان را خریداری کنیم. بعد به‌تدریج تقاضاها ازطریق مراجع دیگر تکرار شد و ما به این نتیجه رسیدیم که به حوزه هنرهای تجسمی معاصر ورود پیدا کنیم و آثاری را که خریداری کرده‌ایم در تماشاگهی در معرض دید عموم قرار دهیم و از هر هنرمند حداقل ۲ اثر داشته باشیم که به این‌ترتیب موزه پاسارگاد را ایجاد کردیم، اما محلی را که مناسب موزه باشد نداشتیم. در آن‌زمان متوجه شدیم مؤسسه فرهنگی پژوهشی صبا سالن‌هایی را برای نمایشگاه اجاره می‌دهد. یک طبقه از این مؤسسه را در سال ۱۳۸۷ اجاره کردیم و قرارداد اجاره هرسال تمدید شده است.
وی با بیان این‌که سالن خشک و خالی و سرد و کثیف را به ما تحویل دادند و ما آن را به یک موزه مدرن تبدیل کرده‌ایم، اضافه کرد: روزانه چندین گردشگر خارجی از موزه دیدن می‌کردند، استادان دانشگاه هنر کلاس‌های درس و دانشجویان‌شان را برای تدریس به موزه ما می‌آوردند، چراکه مؤسسه صبا هم به دانشگاه هنر نزدیک است و هم برخلاف موزه هنرهای معاصر که نمایشگاه‌های دوره‌ای برگزار می‌کند و آثار خارجی هم دارد، موزه ما یک نمایشگاه دائمی‌از آثار هنرهای معاصر ایران است.
از این فعال اقتصادی بخش خصوصی درباره موضوع ورود و خروج تابلوها و ترتیبات آن سؤال کردیم که وی اسناد اجاره را که تا پایان اسفند ۹۵ منعقد شده بود، در اختیار ما گذاشت. در این قرارداد تصریح شده است که ورود و خروج آثار بدون مجوز نماینده رسمی پارس آریان و تأیید مدیریت صبا صورت نگیرد. وی در این زمینه گفت: این تابلوها متعلق به ما بوده است و ما برای خارج کردن تابلوها برای تعمیر و یا فروش، به مؤسسه صبا نامه می‌زدیم و حراست مجموعه که وظیفه حفاظت و امنیت مجموعه را دارد، از این ورود و خروج‌ها اطلاع داشته است.
امین تفرشی با بیان این‌که از ابتدای سال جاری، مدیریت فرهنگستان خواستار افزایش بهای اجاره شده است، گفت: من در ۲۲ فروردین امسال در بیمارستان بستری شدم. از دفتر آقای معلم با من تماس گرفتند که برای قرارداد جدید با ایشان جلسه‌ای برگزار کنیم که من گفتم در شیراز بستری هستم و معاونم را می‌فرستم. رئیس فرهنگستان جلسه با معاون من را نپذیرفتند و به همین دلیل با مدیران صبا جلسه گرفتند که به توافق نرسیدند. ما به این نتیجه رسیدیم که به تفاهم نمی‌رسیم و خوب است اعلام کنیم می‌خواهیم موزه را تخلیه کنیم. این امر را مکتوب کردیم که در سال ۹۶ قصد داریم محل را به شما تحویل دهیم. بلافاصله این مصاحبه‌ها شروع شد و از ۲۸ تیر در موزه را بستند که پلیس ۱۱۰ آمده و موضوع را صورتجلسه کرده است و قانوناً تا زمانی‌که قرارداد تمدید نشود، تا زمان تعیین تکلیف قرارداد قبلی برقرار است.
همه آثار شناسنامه دارد
وی با رد شائبه هرگونه ارتباط یا تطمیع کارکنان فرهنگستان گفت: ما دو نفر فوق‌لیسانس هنرهای تجسمی به‌عنوان مسئول اطلاعات و راهنما و یک نیروی خدماتی داشته‌ایم و به‌جز ارتباط استیجاری، ارتباطی با مؤسسه صبا نداشته‌ایم. ما چه نیازی داشتیم که همکاران فرهنگستان را تطمیع کنیم؟
امین تفرشی با تأکید بر این‌که عمده خرید موزه به‌صورت مستقیم از هنرمندان بوده و از گالری‌ها و حراجی‌های داخلی و خارجی نیز خرید انجام شده است، گفت: هدف اصلی ما این بود که بیشترین خرید را از خود هنرمندان انجام دهیم. تاریخ معاصر ایران یک تاریخ ۹۰ ساله است، تعدادی از هنرمندان در قید حیات نیستند و تعدادی هم در خارج از کشور زندگی می‌کنند. درخصوص هنرمندانی که در دسترس نبوده‌اند، از مالکان یا از حراجی‌های داخل و خارج خریداری کرده‌ایم و همیشه سعی‌مان این بوده که هیچ دلالی در میان نباشد و تمام خریدهای ما براساس قرارداد و شناسنامه رسمی است که خود هنرمند و یا مالک اثر زیرش را امضا کرده و تمام حقوق مالی و معنوی خود را به ما واگذار کرده است.
وی با نشان دادن برخی اسناد خرید آثار از هنرمندان افزود: آثار هنری مانند خودرو و ملک نیستند که سند منگوله‌دار داشته باشند. همین‌که اسناد و مدارکی داشته باشید که مالکیت و انتقال حقوق مالی و معنوی اثر را نشان دهد، کفایت می‌کند. درباره این اتهام که تابلوهای سرقتی در موزه بوده است، باید پرسید آیا کسی‌که تابلوی سرقتی و غیراصیل داشته باشد، کتاب منتشر می‌کند و اعلام می‌کند که من این آثار را در موزه‌ام دارم؟ همه آثاری که ما خریده‌ایم، روی دیوار است و همه آن‌ها شناسنامه دارد و نام و معرفی هنرمند و اثر درکنار آن مشخص است.
نظر شما